تعیین تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی زنان متأهل و شاغل شهر دوگنبدان

زمینه و هدف: موفقیت در روابط خانوادگی و رضایت زناشویی تا حدود زیادی به بر خورداری هر یک از زوجین به پاره ای آگاهی ها و مهارت های مرتبط با نقش زن و شوهری یا پدر و مادری وابسته است. هدف این مطالعه تعیین میزان تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی زنان متأهل و شاغل بود. روش بررسی: این مطالعه شبه آزمایشی در سال 1389 بر روی 50 نفر از زنان متأهل شهر دو گنبدان انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و اطلاعات جمعیت شناختی در دو مرحله پیش از آموزش و یک سال پس از آموزش استفاده شد. داده ها با استفاده آزمون از آماری تی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سن شرکت کنندگان 35 سال، میانگین تعداد فرزندان 8/1نفر و میانگین مدت ازدواج 36/10سال بود. میانگین کلی نمرات در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون معنی دار بود(002/0p<). تفاوت کلی نمرات زیر مقیاس های موضوعات شخصیتی، ارتباط زناشویی، حل تعارضات و نظارت های مالی واقتصادی معنی دار بود(05/0p<). در زیر مقیاس های روابط با بستگان و دوستان، فعالیت های مربوط به اوقات فراغت، ازدواج و فرزندان تفاوت معنی داری دیده نشد(05/0p>). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که آموزش مهارت های زناشویی در بهبود وضعیت زندگی زناشویی و رضایت زناشویی تأثیر دارد و باعث ارتقای کیفیت زندگی زنان متأهل می شود.